بالاترین گناه از نظر روایات معصومین (ع)

به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، استاد قرائتی در یکی از سخنرانی های خود به موضوع «» پرداخت که تقدیم شما فرهیختگان می شود.

بنابر روایت حوزه، این تصور که «چون گناه کرده‌ام دیگر به درد نمی‌خورم» به‌هیچ‌وجه صحیح نیست.

قرآن کریم با بیانی روشن هشدار می‌دهد و در آیه‌ی «لاتقنطوا من رحمة الله» بر این حقیقت تأکید می‌کند که یأس و ناامیدی از رحمت پروردگار بزرگ‌ترین آسیب برای انسان است.

در این آیه و دیگر تعابیر دینی آمده است که سه گروه از انسان‌ها گرفتار یأس می‌شوند، در حالی که رحمت الهی برای همگان گسترده است.

اگر کسی مرتکب گناه کبیره نشود و در مسیر بندگی قرار داشته باشد، در زمره‌ی یاران و مورد عنایت الهی خواهد بود.

اما باید دانست که گناهان به دو دسته‌ی «کبیره» و «صغیره» تقسیم شده‌اند و بر اساس نظر همه‌ی علما و مطابق با روایات معتبر، نخستین و بزرگ‌ترین گناه کبیره همین یأس و ناامیدی از رحمت خداست.

یعنی همان اندیشه‌ای که انسان با خود بگوید: «من دیگر به درد نمی‌خورم.» این نوع یأس بسیار خطرناک است و حتی در متون دینی از آن به عنوان گناهی بزرگ‌تر از بسیاری گناهان دیگر یاد شده است.

نقل شده است که فردی پرده‌ی کعبه را گرفته بود و با گریه از خدا طلب آمرزش می‌کرد.

در حالی که همچنان تضرع می‌کرد، گفت: «می‌دانم که آمرزیده نمی‌شوم.» به او گفتند: «چرا چنین می‌گویی؟ چه کسی هستی و چه کرده‌ای؟»

او پاسخ داد: «من همان کسی هستم که از یزید پول گرفتم و به کربلا رفتم و به عموی امام حسین خبر دادم و با این کار در آن جنایت عظیم شریک شدم.»

در پاسخ به او گفته شد: «گناه یأس و ناامیدی تو از رحمت خدا از رفتن تو به کربلا و آن جنایت بزرگ‌تر است.»

این روایت به روشنی نشان می‌دهد که هیچ گناهی ـ حتی بزرگ‌ترین آن ـ مجوز ناامیدی از رحمت الهی نیست و آنچه خطرناک‌تر از همه است، سقوط در ورطه‌ی یأس است.