ماجرای چوب حراج روحانی به سکه‌های بانک مرکزی | این آقا فکر می‌کند طلاها مال خودش است و دلش نمی‌آید بفروشد! | پول نداشتیم حقوق کارمندان را بدهیم

به گزارش همشهری آنلاین به نقل از فارس، رئیس کل بانک مرکزی دولت حسن روحانی، ولی‌الله سیف در توضیحی در مورد نحوه تصمیم‌گیری دولت وقت درباره فروش سکه‌های طلا در سال‌های گذشته توضیح داد: در جلسه‌ای با رئیس‌جمهور وقت، آقای روحانی دستور دادند که سکه‌ها بدون هیچ محدودیتی عرضه و فروخته شوند. وقتی از ایشان پرسیدم که دو سال بعد چه کنیم؟ ذخایر طلا در دو سال آینده تمام می‌شود، پاسخ داد: من با دو سال دیگر چه کار دارم؟ چقدر از دوره‌ام باقی مانده؟ انا ربّ الإب. من مسئول دوره خودم هستم.

وی افزود: در همان جلسه آقای روحانی خطاب به حاضران گفت که این آقا فکر می‌کند طلاها مال خودش است و دلش نمی‌آید بفروشد! طلاها متعلق به بانک مرکزی است و من دستور می‌دهم که فروخته شود.

سیف نسبت به پیامدهای چنین تصمیمی هشدار داده و تاکید کرده بود که فروش گسترده ذخایر می‌تواند در آینده مشکلاتی ایجاد کند اما رئیس‌جمهور وقت بر اجرای دستور خود اصرار کرده بود.

این مقام پیشین بانک مرکزی تصریح کرد: در نهایت، آقای روحانی اصرار داشتند که قیمت سکه‌ها بر اساس نرخ روز تعیین شود و فروش به صورت قطعی انجام گیرد. حتی از آقای واعظی خواستند تا شخصا روند قیمت‌گذاری و اجرای دستور را کنترل کند.

این مقام سابق اضافه کرد: با وجود مقاومت‌هایی که از سوی ما صورت گرفت، تصمیم نهایی بر اجرای دستور رئیس‌جمهور بود و آقای واعظی نیز به‌صورت تلفنی پیگیر اجرای آن بودند.

این نخستین بار نبوده است که رئیس‌جمهور وقت با تصمیم‌های لحظه‌ای و بدون پشتوانه کارشناسی، مسیر سیاست‌های اقتصادی کشور را تغییر داده است.

پیش‌تر نیز عبدالناصر همتی، رئیس کل بانک مرکزی در دولت روحانی در گفت‌وگویی در ۳۱ خرداد امسال از بی‌انضباطی مالی و چاپ بی‌پشتوانه پول در آن دوره خبر داده و گفته بود که حدود ۲۰۰ هزار میلیارد تومان نقدینگی بدون پشتوانه وارد چرخه اقتصاد شد.

همتی توضیح داد: «مجموع پولی که ما به‌اصطلاح متداول در چند دفعه چاپ کردیم ۲۰۰ هزار میلیارد تومان بود که برایش پشتوانه تعریف کردیم. مثلا گفتیم ما از دولت پول نفتی که سال آینده می‌فروشد را سلف‌خری کردیم؛ به دولت این رقم پول دادیم کارش راه بیفتد. گفتیم ما پول‌های بلوکه‌شده در کره‌جنوبی یا بدهی گازی عراق را قبول می‌کنیم؛ هروقت دادند می‌گیریم.

انگار چک گرفتیم به دولت پول دادیم که مجموع این نوع پول‌ها به اضافه اختیاراتی که داشتیم جمعا ۲۰۰ هزار میلیارد تومان بود. این مقدار نقدینگی اضافی است که ما وارد چرخه اقتصاد کردیم که البته چون پشتوانه نداشت این پول تورم ایجاد کرد… حساب کردم دیدم با هیچ حسابی این رقم‌ها جور درنمی‌آید.

بعد متوجه شدم آقای روحانی به نوبخت اختیار داده یا الزام کرده هر وزارتی یا هر سازمان دولتی هرقدر اعتبار خواست بدهد و کاری نداشته باشد این رقم‌ها در بانک مرکزی پشتوانه دارد یا ندارد. یک روز که آقای نوبخت رقمی بالا برای یک پروژه حواله کرده بود؛ من نامه را با توضیح یکی از معاونان دریافت کردم که نوشته بود این پول خیلی زیاد است نداریم. من هم آن سند را در کارتابل انداختم تا بعد با آقای نوبخت صحبت کنم. دو سه روزی گذشت، آقای روحانی تماس گرفت، بی‌مقدمه و احوال‌پرسی گفت چرا پول این پروژه را نداده‌ای؟ گفتم: از کجا بدهم؟ گفت: رقم دادن که کجا ندارد. سند بزن. این عدد میلیارد داده شد؛ با بقیه‌اش کار نداشته باش»!

همچنین، در روزهای پایانی دولت دوازدهم، برخی اعضای کابینه در جلسات رسمی اعلام کرده بودند که امکان پرداخت حقوق کارکنان دولت در مردادماه وجود ندارد که این اظهارات در صورت‌جلسات دولت موجود است.

با آغاز به کار دولت جدید، با افزایش قابل توجه درآمدهای نفتی و غیرنفتی و نیز اصلاحات مالیاتی، بخشی از این کسری بودجه جبران شد و دولت توانست کسری حدود ۴۸۰ هزار میلیارد تومانی به‌جامانده از دولت قبل را به حدود ۲۰۰ هزار میلیارد تومان کاهش دهد.