موضع اخیر مادورو به معنای عقب‌نشینی نبود/ 8 میلیون ونزوئلایی در 2 هفته برای جنگ با آمریکا ثبت‌نام کردند

به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، تهدیدات آمریکا علیه ونزوئلا و دولت آن همواره وجود داشته است اما در هفته‌های گذشته و بخصوص بعد از لشکرکشی آمریکایی‌ها به این منطقه شاهد تحولات پیچیده‌ای در منطقه کارائیب بوده‌ایم. واشنگتن با طرح اتهام و ادعای قاچاق مواد مخدر از طریق ونزوئلا به این منطقه نیروی نظامی اعزام کرده‌ است و تحولات نشان می‌دهد که احتمال وقوع یک جنگ وجود دارد.

برای کسب اطلاع از این که این تحولات و احتمال درگیری تا چه حد جدی است و همچنین دانستن این امر که دولت و مردم ونزوئلا چه برنامه‌ای برای مقابله با تهدیدات آمریکایی‌ها دارند، گفت‌وگو کرده‌ایم  با  آقای خوسه رافائل سیلوا آپونته، سفیر محترم ونزوئلا در تهران. متن کامل این گفت‌وگو به شرح زیر است: 

 

.

 

 

بهانه مقابله با مواد مخدر دروغ است؛ ونزوئلا اصلا مسیر انتقال مواد نیست

سوال: شاهد لشکرکشی آمریکا به منطقه کارائیب به بهانه مقابله با مواد مخدر هستیم، این بهانه تا چقدر موجه است و دولت ونزوئلا چقدر این تهدیدات را جدی گرفته و چقدر احتمال می‌دهید یک درگیری شکل بگیرد؟

رافائل سیلوا: قبل از هر چیز باید از خبرگزاری تسنیم، از مدیریت خبرگزاری و خبرنگاران و تصویربرداران تشکر کنم.

همانطور که شما به خوبی اشاره کردید تهدیدها علیه ونزوئلا قدمت و سابقه طولانی دارد. صحبت از زمان طولانی است چون عملاً سه سال  از وقتی که رئیس جمهور و فرمانده معظم ما “هوگو چاوز” در سال 1999 به قدرت رسید، می‌گذشت که در سال 2002 کودتایی علیه ایشان شکل گرفت و او را سرنگون کردند. اما این برکناری فقط 47 ساعت طول کشید.

بعد از وفات فرمانده چاوز در سال 2012 ، امپریالیسم یانکی (آمریکا) فشارها، هجمه‌ها و حملات علیه ونزوئلا را ادامه داد چون فکر می‌کرد که با فوت فرمانده چاوز، عملاً کار انقلاب تمام می‌شود. ولی برعکس، این انقلاب تقویت شد و این انقلاب بولیواری با آمدن آقای نیکولاس مادورو مورو، رئیس جمهوری کشورمان که با رای مردمی به قدرت رسید، شدت و حدت بیشتری گرفت.

از سال 2014 باراک اوباما، رئیس جمهور وقت آمریکا اعلام کرد که ونزوئلا یک تهدید غیرعادی و استثنایی برای امنیت ایالات متحده است. از همان زمان این فشارها برای سرنگونی انقلاب بولیواری شروع شد و از آن زمان ما آماج هجمه و حملات مستمر بوده‌ایم تا جایی که رئیس جمهور ما را تهدید کردند و بابت اطلاعاتی که منجر به دستگیری مادورو شود جایزه تعیین کردند.

این جایزه در ابتدا 10 میلیون دلار و این اواخر 50 میلیون دلار شد. یعنی از 10 میلیون دلار شروع شد، بعد به 25 میلیون دلار رسید و این اواخر هم 50 میلیون دلار تعیین کردند. علاوه بر آن، آنها تلاش می‌کنند که ایشان را به عنوان رئیس یک کارتل مواد مخدر معرفی کنند که تماماً دروغ و کذب است. آنها همچنین تلاش دارند ایشان را به عنوان رئیس گروه «ترن دی آراگوا» معرفی کنند که یک سازمان جنایتکارانه در ونزوئلا بود که توسط مقامات ونزوئلایی منهدم شد.

 

به هر صورت، خیلی از مردم ونزوئلا به خاطر شرایطی که در ونزوئلا حاکم بود مجبور شدند به ایالات متحده و کشورهای دیگر دنیا مهاجرت کنند. باعث و بانی این شرایط و اوضاع و احوال در ونزوئلا، بیش از هزار نوع تحریمی بود که علیه ونزوئلا تحمیل شده بود.

مردم به دنبال یک آینده بهتر و اوضاع اقتصادی بهتر مهاجرت کردند و اکنون در ایالات متحد،ه ونزوئلایی‌ها را مورد تهمت قرار می‌دهند.  شما و عموم دنیا با خبر هستید که طی توافقی که ترامپ، رئیس جمهور آمریکا و «نایب بوکله»، رئیس جمهور السالوادورانجام دادند، 252 ونزوئلایی که در زندان‌های ایالات متحده بازداشت بودند را به السالوادور و در کمپ‌های بازداشتی که به آن‌ها «سیکوت» Cecot  گفته می‌شود، منتقل کرده‌اند.

می‌بینیم که این فشارها و هجمه‌ها ادامه پیدا کرد تا جایی که ناوشکن‌هایی را به منطقه کارائیب اعزام کردند. سال‌ها بود این اقدام به هیچ عنوان اتفاق نیفتاده بود. آنها ناو‌ها را به سمت ساحل منتقل کردند، البته به سواحل ونزوئلا که خیر اما این نیروها را به خود منطقه حوزه کارائیب و به طور ویژه در جنوب دریای کارائیب منتقل کردند.

اگر اجازه دهید نقشه‌ای را به شما نشان خواهم داد که در این نقشه می‌شود، مشاهده کرد که آن‌ها از ونزوئلا به عنوان راه و مسیر قاچاق مواد مخدر یاد می‌کنند اما به شما نشان خواهم داد که آنچه آنها منتشر کرده‌اند تماماً دروغ و کذب است.

 

.

 

این اطلاعات که به شما ارایه می‌کنم از کجا آمده است؟ اول از خود سازمان ملل متحد در امور مبارزه با مواد مخدر و همچنین توسط بزرگترین کارتل مواد مخدر جهانی (DEA) که در ایالات متحده وجود دارد. خود آن‌ها همیشه این اتهام را مطرح می‌کنند. این نقشه مسیرهایی که ترامپ از آن‌ها اسم بوده است و نخبگان اقتصادی و سران ایالات متحده هم  همان حرف‌ها را تکرار می‌کنند که مواد مخدر از ونزوئلا می‌آید. اما این‌ها همه تماماً کذب و دروغ است.

اجازه بدهید تصویر دیگری را به شما نشان دهم. این اطلاعات را ونزوئلا منتشر نکرده است بلکه دفتر سازمان ملل متحد در امور مواد مخدر آن را منتشر کرده است. اگر ملاحظه بفرمایید از میزان 100 درصد مواد مخدری که در کلمبیا تولید می‌شود، 87 درصد آن از مبادی و مسیرهای اقیانوس آرام به سمت ایالات متحده می‌گذرد.

حالا این سوال مطرح می‌شود که چرا به سمت ایالات متحده؟ چون این کشور بیشترین میزان مصرف کننده مواد مخدر در جهان را دارد. 87 درصد دیگر از مسیر “گواخیرای” کلمبیا به همان سمت ایالات متحده عبور می‌کند. تنها 5 درصد مواد مخدر را تلاش می‌کنند که از ونزوئلا عبور بدهند و این پنج درصد هم خودش توسط دولت ونزوئلا و نیروهای نظامی و پلیس خنثی و منهدم می‌شود. این اطلاعاتی که خدمتتان عرض کردم در دسترس عموم است و در سایتی که سایت رسمی سازمان ملل در امور مبارزه با مواد مخدر قابل رویت است.

این یکی از تصاویری است که. از سال 2001 در هیچ قسمتی از گزارش‌های سازمان ملل نام ونزوئلا ذکر نشده است و در گزارش‌های DEA هم نه از ونزوئلا صحبتی کرده و نه از آقای مادورو صحبت کرده که به عنوان رئیس کارتل شناخته شده باشد.

یک تصویر دیگر خدمتتان از حضور نظامی نیروی دریایی ایالات متحده که هفته‌های اخیر افزایش داده‌اند را نشان می‌دهم. در ابتدا شاهد حضور هشت ناو جنگ و استقرار آنها در دریای کارائیب بودیم. همچنین  یک زیردریایی هسته‌ای و بیش از 6500 تفنگدار دریایی و ملوان هم مستقر کرده‌اند که البته این تعداد را افزایش داده‌اند.جنگنده اف 35 هم برای مقابله با قاچاق مواد مخدر مستقر کرده‌اند.

مسیر اصلی انتقال مواد جای دیگری است اما قوای آمریکا در منطقه اصلی مستقر نیستند

همه اینها با نقض پیمان منع استفاده از جنگ افزار هسته‌ای در آمریکای لاتین و دریای کارائیب که موسوم به معاهده “تلا‌تلوکو” Treaty of Tlatelolco است که در سال 1967 منعقد شده و در آن بیان شده که آمریکای لاتین و کارائیب عاری از سلاح هسته‌ای است. اما اکنون آنها آمده‌اند و یک زیردریایی هسته‌ای مستقر کرده‌اند. آنها تمایل ندارند که آمریکای لاتین و حوزه دریایی کارائیب در صلح و آرامش باشد؛ چیزی که توسط اتحادیه کشورهای آمریکای لاتین و کارائیبب «سلاک» در سال 2014 تصویب شده بود.

حالا مسئله به سادگی معلوم می‌شود. اگر شما می‌گویید که 87 درصد مواد مخدر از اینجا عبور می‌کند چرا حضور و استقرار نظامی در این منطقه قرار داده و در منطقه اصلی نیست! این هم یکی از تناقض‌ها و دروغ هایی است که آمریکایی‌ها مطرح کرده‌اند.

به خاطر همین فشاری که دولت ایالات متحده بر ما تحمیل می‌کند، ما هم از خودمان سوال می‌کنیم که این کارها برای چیست؟ این کار دقیقا برای تغییر رژیم است. برای این که یک دولت دست نشانده (در ونزوئلا) بر سر قدرت آید. دولتی که تمام آنچه که امپریالیسم آمریکا طلب می‌کند را بی چون و چرا بپذیرد و اطاعت کند.

اما برای چه؟ برای این که ثروت‌های سرزمین ما مثل طلا، گاز و نفت را تصاحب کنند. همه به خوبی آگاهند که کشور ونزوئلا از لحاظ بیشترین ذخایر نفتی رتبه اول را در جهان دارد و این چیزی است که در حال وقوع است و ونزوئلا از خودش، از طریق بسیج مردمی که شما به خوبی به آن اشاره کردید، محافظت می‌کند.

 

.

 

ماجرای بسیج 8 میلیون نفر برای مقابله با آمریکا

نیکلاس مادورو، رئیس جمهور ونزوئلا در حوزه اختیارات خودشان که فرمانده کل نیروهای مسلح ملی بولیواری به شمار می‌رود، یک فراخوان عمومی داد که مردم نام‌نویسی کنند و به دفاع از وطن خود ملحق بشوند. در عرض دو هفته حدود 8 میلیون زن و مرد ونزوئلایی در این فراخوان برای بسیج عمومی برای دفاع از میهن خود نام نویسی کردند.

دو هفته بعد دوره آموزش نظامی آنان شروع شد. در ابتدا، مردم ونزوئلا رهسپار پادگان‌ها شدند تا آموزش‌های مقدماتی را فرا بگیرند. سپس نیروهای مسلح از پادگان‌ها رفتند و این خود مردم بودند که کار را در دست گرفتند و آن آموزش‌ها و تعالیم را در اختیار نفرات جدید قرار دادند و منتقل کردند.

این کار، آغازگر مانور نظامی و طرحی موسوم به استقلال 200 بود که همچنان هم فعال است و اکنون هم در این هفته که روزهای آخر قرار دارد. هشت ایالت کشورمان که شهرهای ساحلی هستند، مانورهای نظامی-دفاعی خود را در دفاع از سواحل برای آماده سازی تمام و کمال در برابر تهاجم احتمالی دولت ایالات متحده و نیروهای مسلح آنان برگزار کردند.

 

سوال: دشمنی آمریکا با ونزوئلا محدود به چند سال اخیر و دولت‌های فعلی نمی‌شود و سال‌ها است که آمریکایی‌ها با دولت ونزوئلا دچار مشکل هستند و همه دولت‌های آمریکا تلاش داشته‌اند که این کشور را تضعیف کنند از تحریم‌های اقتصادی گرفته تا انتخاب یک رئیس جمهور در خارج از کشور و تعیین جایزه برای دستگیری رئیس جمهوری آن یا اعطای جایزه به رئیس مخالفان، فرقی هم نمی‌کند کدام دولت در  واشنگتن مستقر است. اخیرا هم که به بهانه مبارزه با مواد مخدر در حال تهدید هستند، اول این که شما این اقدامات آمریکایی‌ها را چقدر موثر می‌دانید و پاسخ شما به این اتهامات جدید چیست؟

رافائل سیلوا:  شما به خوبی اشاره کردید که ایالات متحده با ونزوئلا از سالیان دور و دراز دشمنی دیرینه دارد. در سال 1829 «سیمون بولیوار» آزادیبخش در نامه‌ای خطاب به سرهنگ «پاتریس کمبل» به تعبیری یک پیشگویی از آینده کرده بود. در یکی از نامه‌هایی که به ایشان نوشته بود اینگونه گفته بود: «گویی تقدیر الهی چنین رقم خورده است که ایالات متحده به نام آزادی سراسر آمریکای لاتین را به بلا و تیره‌روزی دچار سازد.»

این نامه برای سال 1829 است. 195 سال پیش که سیمون بولیوار این را گفت. امروز ما می‌توانیم به گفته ایشان این جمله را اضافه کنیم که «نه تنها سیاه روزی برای آمریکای لاتین بلکه برای تمام دنیا و این کار به نام آزادی در حال انجام است. 

بله ما با آنان (آمریکایی‌ها) مشکل داشتیم. دولت‌هایی که ونزوئلایی و مستقل بودند و به فکر حق حاکمیت بودند همیشه به مذاق آنان خوش نیامده‌اند. چرا؟ چون آمریکایی‌ها می‌خواستند نفت ما را تصاحب کنند.

به عنوان مثال، آن‌ها در سال 1902 دولت «سیبریانوکاسترو» را سرنگون کردند که این امر در نتیجه یک محاصره دریایی بود که توسط اروپایی ها، آلمان، بریتانیا و ایتالیا رهبری شد. این رئیس جمهور را در سال 1908 به خاطر مستقل بودنش سرنگون و برکنار کردند و دولتش را ساقط کردند. سپس یک دیکتاتوری را در ونزوئلا ایجاد کرده که 27 سال طول کشید. همین دیکتاتوری گوش به فرمان دستورات و خواسته های ایالات متحده بود. رئیس جمهور دیگری هم که سرنگونش کردند، یک رئیس جمهور ملی‌گرا بود. آخرین سرنگونی هم مربوط به فرمانده هوگو چاوز بود.

البته باید بر این امر تمایز قائل شد که میان کشورها تفاوت وجود دارد اما دولت ایالات متحده قصد دارد که مالک تمام ثروت‌های ما باشد. این ثروت‌ها برای ماست. ما به مثابه یک کشور، یک حکومت، یک ملت اجازه نخواهیم داد که هرگز این استقلال را که آزادی خواهان 200 سال پیش برای ما به ارمغان آوردند، از ما بگیرند. این آزادی‌خواهی به رهبری «سیمون بولیوار»، پدر میهن، اتفاق افتاد و بعد از ایشان فرمانده چاوز در سال 1999 به پیروی از آرمان‌های بولیواری چشمان ما و ذهن تمام ونزوئلایی ها را باز و روشن کرد و از همان ابتدا گفت که هرگز دشمن ما اپوزیسیون ونزوئلا نیست بلکه دولت ایالات متحده آمریکا دشمن ماست.

جایزه صلح نوبل سخیف شده است

شما به خوبی به عبارت دولت دست نشانده‌ اشاره کردید. این غیرعادی و عجیب است که فردی بیاید در یکی از میادین شهر و خودش را رئیس جمهور بخواند و سوگند یاد کند. این در هیچ کجای دنیا اتفاق نمی‌افتد. مورد دیگر هم آن خانم بود که به او جایزه صلح نوبل اعطا کردند. البته این روزها به نظر می‌رسد طبق گفته رسانه‌های نروژی مراسم رسمی اهدای این جایزه نوبل به ایشان لغو شده است.

کاری که این سازمان و دست اندرکاران این جایزه در حال انجام آن هستند، کاستن از شأن و کیفیت این جایزه است. می‌دانیم که کاهش شأن و جایگاه این جایزه از سالها پیش کلید خورد. زمانی که به امثال «هنری کسینجر» و «باراک اوباما» این جایزه را اعطاء کردند. الان هم که نوبت این خانم شده است. او کسی است که خواستار حمله نظامی به کشور خودش شده است. این هم از موارد عجیب است. آن‌ها خودشان متوجه خواهند شد. شاید دیر ولی خواهند فهمید. صبر می‌کنیم ببینیم چه اتفاقی می‌افتد.

حتی از اپوزوسیون هم در بسیج 8 میلیونی حضور دارند

ونزوئلا هم با برگزاری مانورهای نظامی برای دفاع ایستاده است. از ونزوئلا هرگز لشکرکشی یا تهاجمی به هیچ کشوری یا ملت دیگری صورت نگرفته و آن دفعاتی هم که نیروی ارتش ما از مرزها خارج شد منجر به آزادی و استقلال 5 کشور دیگر در قاره آمریکا شد. کشورهایی که سیمون بولیوار آن‌ها را آزاد کرد و به استقلال رساند؛ کشورهایی مثل کلمبیا، اکوادور، پرو و پاناما که ایشان آن‌ها را به استقلال رساند.

ما اکنون در حال آماده شدن برای دفاع هستیم، آن هم در صورتی که حمله نظامی علیه ما صورت بگیرد و یانکی‌ها به خوبی می‌دانند که ما ملتی خیلی شاد، بسیار صلح طلب هستیم ولی در صورت رویارویی و درگیری در صف مقدم با رهبری رئیس جمهور نیکولاس مادورو در جبهه هستیم. باید ذکر کرد که در این بسیج مردمی و عضویت 8 میلیون نفری، افرادی هم بودند که جزو یا طرفدار اپوزیسیون بودند و می‌گفتند «من برای دفاع از کشور عضو می‌شوم. چون آن‌ها (آمریکایی‌ها) می‌خواهند چیزی که به ما ونزوئلایی‌ها تعلق دارد را از آن خود کنند.»

اختلاف داخلی همواره وجود دارد که ما ونزوئلایی‌ها باید حل و فصلش کنیم و به هیچ گروه خارجی اجازه دخالت نمی‌دهیم که بخواهد مشکل داخلی ما را حل کند.

اکنون هم که یک تهدید خیلی نزدیک در «ترینیداد و توباگو»  را شاهدیم که به مرحله‌ای رسیده که یک ناو هواپیمابر را برای منظوری مهیا کرده‌اند. نمی‌دانیم به چه منظور؟ شاید درصدد حمله باشند و احتمال آن نیز وجود دارد. ولی مردم ونزوئلا همراه با نیروی ملی بولیواری همراه با نیروهای پلیس و در اتحاد کامل آمادگی دارند تا از وطن خود دفاع کنند. همان کاری که رهبران آزادی بخشمان سالیان گذشته انجام دادند.

 

.

 

 

سوال: اخیرا آقای ایوان پینتو وزیر خارجه شما نسبت به یک عملیات ساختگی پرچم دروغین با هدایت سیا در ترینیداد و توباگو هشدار داده تا بهانه حمله به ونزوئلا فراهم آید و در این راستا مزدورانی که با آمریکایی‌ها همکاری داشتند هم در داخل کشور شما شناسایی و تحت تعقیب قرار گرفته‌اند. این سناریو رو چقدر محتمل می‌دانید؟ آیا جزئیاتی از این طرح که گویا به اطلاع ترینیداد و توباگو هم رسیده، دارید؟

رافائل سیلوا:  بار دیگر من نقشه‌ای از ونزوئلا را خدمتتان نشان می‌دهم برای این که ببینید «ترینیداد و توباگو» کجا قرار گرفته است. این کشور نزدیک ونزوئلا قرار دارد. همانطور که ملاحظه می‌کنی،د ونزوئلا با رنگ سبز مشخص شده و ترینیداد هم اینجا قرار دارد و همسایه همیشگی ماست. اینجا منطقه «ماکورو» است که در ایالت «سوکره» واقع است و در 11 کیلومتری ونزوئلا قرار دارد. این مکان فقط 11 کیلومتر تا ترینیداد و توباگو فاصله دارد. حتی شب‌ها روشنایی خانه‌های مردم از آن فاصله معلوم است. یانکی‌ها بخشی از ناوشکن شان را در آب های تحت حاکمیت ترینیداد و توباگو قرار داده‌اند. گفته می‌شود دولت یانکی بزرگترین ناو هواپیمابر دنیا با نام «جرارد آر. فورد» را به این منطقه اعزام کرده است. خب برای چه این ناو هواپیمابر باید با قاچاق مواد مخدر مقابله کند؟ این خودش جای تعجب دارد.

درست گفتید. آقای ایوان خیل پینتو، وزیر خارجه ونزوئلا اظهاراتی داشتند و به عموم مردم اعلام کردند که کشور ترینیداد و توباگو اجازه داده که یانکی‌ها در این کشور نیروهای خود را مستقر کرده و در آنجا حضور داشته باشند. هدف این کار چیزی جز تهاجم نیست. از طرفی، معاون رئیس جمهور ما خانم «دلسی رودریگس» بیانیه‌هایی را صادر کرده و از بازداشت گروهی از مزدوران خبر دادند که دارای اطلاعاتی از سازمان سیا بودند و گفته شد حمله به یک کشتی را طرح و برنامه‌ریزی کرده بودند. این یک عملیات پرچم دروغین بود. مشابه مثال تاریخی آن یعنی عملیات پرچم دروغین انفجار و غرق شدن ناو جنگی «مِین» در هاوانای کوبا و حادثه خلیج «تونکین» در ویتنام. همه این کارها برای فراهم شدن مقدمات اقدام نظامی یا حمله ایالات متحده به ونزوئلا طراحی و برنامه‌ریزی شده است.

این عملیات، اولین مورد از عملیات پرچم دروغین نبود. دو هفته پیش نیکلاس مادورو اعلام کرد که اطلاعاتی را از طریق «خورخه رودریگس»  که رئیس مجلس ملی ونزوئلا و رئیس میانجی بین دولت بولیواری ونزوئلا و دولت ایالات متحده است، در خصوص انفجار یک بمب دست ساز نزدیک یا داخل ساختمان سفارت ایالات متحده در کاراکاس در اختیار آمریکا قرار داده است.

اکنون بار دیگر و این بار به نخست وزیر ترینیداد و توباگو  یادآوری می‌شود نسبت به آن چه که در حال وقوع است و این که دولت متحده به دنبال چه چیزی است و دارد چه اتفاقاتی را در آن‌جا رقم می‌زند، آگاه باشد. درگیری و تقابل نظامی کاری است که آن‌ها در حال انجام آن هستند. آن‌ها ناو هواپیمابری را در ترینیداد و توباگو با هدف حمله به کشور ونزوئلا مستقر کرده‌اند.

 

سوال: همزمان با تهدیدات ونزوئلا شاهد تهدیدات ترامپ علیه کلمبیا هستیم. شما این امر را چگونه می‌بینید آیا این را هم در راستای تهدیدات علیه ونزوئلا می ‌دانید یا یک پروژه جدا است؟ آیا معتقدید این تهدیدات نقشه‌ای برای کل منطقه کارائیب است؟

رافائل سیلوا: برای همه ما واضح و مبرهن است قبل از این که گوستاوو پترو، به ریاست کلمبیا برسد، هرگز آمریکا، کلمبیا را در فهرست سیاه به عنوان حامی قاچاق مواد مخدر قرار نداده بودند. الان که آقای پترو به عنوان رئیس جمهور هستند، سرسختانه علیه مواد مخدر مقابله کرده‌اند. اما رئیس جمهور ایالات متحده ایشان را متهم کرده است که رئیس بانک و مافیای قاچاق مواد مخدر است. این دقیقا بخاطر این است که دولت رئیس جمهور پترو،  از امیال و نیت‌های دولت ایالات متحده پیروی نکرده است.

رئیس جمهور پترو خیلی شجاعت به خرج داد. این کشور درست در زمانی که چنین تحولاتی در کارائیب و اقیانوس آرام چنین تحولاتی در حال در جریان بود، علیه این طرح آمریکا طرح شکایت کردند؛ پرونده‌ای از اتفاقاتی که شامل قتل‌ها و اقدامات خارج از چارچوب قضایی می‌شد. هم ونزوئلا و آقای مادورو و هم کلمبیا و دولت آقای پترو این اقدامات را محکوم کرده‌اند و علیه این اقدامات و علیه قتل 50 شهروند توسط دولت ایالات متحده، طرح شکایت قضائی کردند.

خود آمریکایی‌ها هم اذعان کردند که شناورهایی که از آن محدوده رد می‌شوند توسط آمریکایی‌ها نابود شده‌اند اما اقدام برای هدف‌گیری شناورها بدون طی شدن روال قضایی و قانونی انجام شود. حتی این حملات بدون بررسی یا انجام تحقیقات درباره این که این شناورها اصلا مواد مخدری دارند یا خیر، انجام می‌شود. تعداد این شناورها حدوداً 10 عدد بود و بیش از 50 نفر در این شناورها به قتل رسیدند.

این نقشه‌ای است که دقیقا برای پایان دادن به دولت‌هایی به کار می‌رود که در خدمت دستوراتی که ایالات متحده تحمیل می‌کنند، نیستند. دولت‌های آزاد و  صاحب حق حاکمیت. ما کاملا معتقدیم که این طرح ها برای این است که ثروت های مردمان ما را تصاحب کنند.

اطراف ترامپ کاسبانی هستند که حقیقت ونزوئلا را به وی نمی‌گویند

سوال: در خبرها شاهد اظهارنظرهای مقامات ونزوئلایی از جمله آقای نیکلاس مادورو بوده‌ایم و این که این کشور در حال کسب آمادگی برای دفاع در صورت وقوع جنگ است. اما اخیرا فیلمی هم از مادورو منتشر شده که لحنی که ایشان در این سخنرانی داشتند و آنطور که می‌شد از صحبت‌های ایشان استنباط کرد به نوعی خواهش از رئیس جمهوری آمریکا و پیشنهاد صلح بود. خیلی‌ها از این امر به عنوان  نوعی عقب‌نشینی از سوی رئیس جمهوری ونزوئلا تحلیل کرده اند. ارزیابی و تحلیل شما ازاین اظهارنظر آقای مادورو چیست؟

رافائل سیلوا: همانطور که مستحضر هستید نیکلاس مادورو، رئیس جمهوری ونزئولا  به مدت 6 سال وزیر امور خارجه کابینه فرمانده چاوز بودند. ایشان کاملا به اصول دیپلماسی واقف هستند و چیزی که ما می‌خواهیم تضمین است. ایشان همواره گفته‌اند که صلح اهمیت دارد. صلح برای کشور، صلح  برای ونزوئلا و صلح برای مردم. او همیشه بر این امر تاکید کرده است.

متاسفانه اطراف رئیس جمهور آمریکا پر از تاجران و کاسبانی است که گاهی به ایشان اخبار حقیقی و درست از آنچه که در ونزوئلا در حال وقوع است را مخابره نمی‌کنند.  ما دشمن قسم خورده ای داریم. وزیر خارجه آمریکا فردی  به نام «مارکو روبیو» است. او یک دشمن سرسخت ونزوئلاست. او دشمن مردم و دولت کنونی ما است. چیزی که رئیس جمهور مادورو می‌خواهد، حفظ آرامش و صلح است. در عین حال رئیس جمهور همیشه گفته که ما صلح، استقلال و حق حاکمیت ونزوئلا را تضمین خواهیم کرد.

من با اجازه شما قسمتی از متن کوتاهی را قرائت می‌کنم که «سیمون بولیوار» آزادی بخش در سال 1818 به یک فرستاده دولت ایالات متحده نوشته بود. آمریکایی‌ها در آن زمان در تلاش بودند از راه ساحل رود «ال اورینوکو»، دو کشتی پر از محموله‌های جنگی را که برای اسپانیایی‌ها بفرستند. بولیوار و نیروهای ونزوئلایی ایشان آن کشتی‌ها را متوقف و توقیف کردند و این آقا که فرستاده ایالات متحده و اسمش «یربگینگ» بود، به شکل وقیحانه‌ای به سیمون بولیوار اصرار کرد که این سلاح‌ها و کشتی ها را به آمریکا پس بدهد. ولی سیمون بولیوار این درخواست را رد کرد و اکنون قسمتی از آن نامه را برای شما می‌خوانم:

«بدانید که نیمی از جمعیت ما در میدان‌های نبرد و دفاع علیه اسپانیا جان باخت و نیمی دیگر هستند که مشتاقانه و با همان سلوک می‌خواهند راه آنها را ادامه دهند. آنها خواستار این هستند که لیاقت همان سرنوشت را داشته باشند. برای ونزوئلا فرقی ندارد که علیه اسپانیا بجنگد یا علیه کل جهان، حتی اگر همه دنیا با او دشمنی کند.» این صحبت سیمون بولیوار بود که در هفت اکتبر 1818 برای آنها فرستاد.

مادورو مرد صلح و در عین حال مرد جنگ است

رئیس جمهور نیکولاس مادورو از راه گفتگو به دنبال این است که این تهدید تشدید نشود. اگر این تهدید‌ها به سطح مشخصی برسد، مبارزه خواهیم کرد. مانند 200 سال پیش و مثل همان آزادی خواهانی که به خاطر استقلال علیه اسپانیا مبارزه کردند. این حرف‌ها و این گفتگوها به معنای این نیست که رئیس جمهور مادورو از موضع ضعف بخواهد برخورد کند، اصلا اینطوری نیست. رئیس جمهور مرد گفتگو و مرد صلح‌جویی است که در عین حال جنگجو هم هست؛ مثل تمام مردان و زنان ونزوئلایی، ما آماده هستیم همچون آزادی خواهانی که 200 سال پیش جانفشانی کردند، ما هم جان خودمان را در راه وطن فدا کنیم.

باز تکرار می‌کنم به این معنا نیست که حالا آقای مادورو خواهان گفتگو است، ضعیف باشد. باید خوب به این نکته توجه کنیم.

 

سوال: آقای مادورو در  خرداد 1401 (ژوئن 2022) سفری به ایران داشتند. وزرای امور خارجه ایران و ونزوئلا سند جامع همکاری‌ راهبردی 20 ساله دو کشور را امضا کردند آقای مادورو  در آن زمان اعلام کردند که ونزوئلا فناوری و تکنولوژی را در کانون همکاری‌های خود با ایران قرار خواهد داد و خواستار توسعه همکاری‌ها در حوزه‌های انرژی، تأمین مالی از طریق بانک توسعه روابط ایران و ونزوئلا و تحکیم روابط دفاعی با تهران شد، وضعیت این همکاری اکنون در چه سطحی است؟

رافائل سیلوا: بله به خوبی اشاره کردید که آقای رئیس جمهور نیکولاس مادورو 11 و 12 ژوئن 2022 تقریباً 3 سال و نیم پیش به ایران سفر کردند و با آقای سیدابراهیم رئیسی، رئیس جمهور فقید دیدار کرده و سند همکاری راهبردی 20 ساله را امضا کردند. این سند در موضوعاتی بود که شما هم اشاره کردید و موضوعات حائز اهمیتی هستند. موضوعاتی از قیبل انرژی، علوم و فناوری، بحث بهداشت، بحث آموزش و حمل و نقل و دیگر موضوعات.

با گذشت زمان این همکاری‌ها توسعه پیدا کرده‌اند و این روابط ادامه پیدا کرده است. حتی پس از شهادت شهید رئیسی که اتفاق تاسف باری بود و با آمدن رئیس جمهور پزشکیان. روسای جمهور دو کشور دست کم در دو نشست متفاوت بین المللی خارج از ایران و ونزوئلا دیدارهای مهمی با هم داشتند. باید گفت که هر چقدر که می‌گذرد روابط  در تمام موضوعات و به طور خاص با محوریت علوم و فناوری ارتقای بیشنری پیدا می‌کند.

کمیسیون‌هایی هم از ونزوئلا در زمینه علوم و فناوری، در زمینه مالی، نفت و گاز، پتروشیمی به ایران اعزام شدند و از ایران هم هیئت هایی به ونزوئلا اعزام شدند. حتی در زمینه دیپلماتیک هم دیدارهای متعددی بین دو وزیر خارجه یعنی آقای دکتر عراقچی و آقای ایوان خیل برگزار شده است. آن‌ها جلساتی و دیدار داشتند. تبادل اطلاعات داشتند و در تمام زمینه‌های مختلف با هم مبادله داشتند.

ما واقعا از دولت ایران، از سید علی خامنه‌ای، رهبر معظم انقلاب و از رئیس جمهور پزشکیان، دولت ایشان و مردم ایران به خاطر حمایتی که از ونزوئلا داشتند، قدردان و سپاسگزار هستیم. علی‌الخصوص اکنون که این شرایط برای ونزوئلا پیش آمده است. ولی در کل باید بگویم که تمام توافقات بین دو کشور با قوت به پیشرفت خودشان ادامه می‌دهند.

با تشکر از شما از این که وقت خود را در اختیار خبرگزاری تسنیم قرار دادید

رافائل سیلوا: ممنون از شما و از تمام تیم تسنیم، از مدیریت گرفته تا کارمندان که اجازه دادید من در خبرگزاری تسنیم حضور پیدا کنم و حقیقتی که در ونزوئلا دارد اتفاق می‌افتد را توضیخ دهم.

ما مورد هجمه قرار گرفتیم، تهدید شدیم. ولی جمهوری بولیواری ونزوئلا و در رأس آن نیکولاس مادورو، مقامات دولتی، نیروی مسلح بولیواری-ملی ونزوئلا، نیروی پلیس و تمام قوا با عزت تمام برای دفاع از میراثی که آزادیخواهان به ما ارزانی داشته‌اند، محکم، استوار و سرافراز ایستاده‌ایم.

و باز هم سپاسگزارم از تسنیم بابت این فرصتی که در اختیارم قرار دادید.