پایگاه خبری ایده روز آنلاین
شاید این مطالب برایتان مفید باشد
به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، انتخابات پارلمانی عراق که به عنوان مهم‌‌‌ترین رویداد سیاسی این کشور شناخته میشود، در 11 نوامبر 2025 برگزار خواهد شد. در این انتخابات سرنوشت 329 کرسی پارلمان عراق تعیین میشود.
این رویداد سرنوشت‌‌ساز در شرایطی برگزار میشود که فضای سیاسی عراق با چالش‌‌‌های متعددی روبرو است؛ چالش‌‌‌هایی که ذهن نخبگان و تحلیل‌گران عراقی را درگیر کرده است. در میان این دغدغه‌ها، یکی از اصلی‌ترین نگرانی‌ها، احتمال کاهش مشارکت مردم در انتخابات پیشِرو است مسأله‌ای که می‌تواند تأثیری عمیق بر مشروعیت نظام سیاسی عراق بر جای گذارد.
براساس آمار مشارکت مردم در دوره‌‌‌های گذشته انتخابات، مشارکت مردم در انتخابات‌های قبلی با روندی نزولی همراه بوده است؛ این کاهش بازتابی از نارضایتی و ناامیدی آنها نسبت به رقم خوردن هرگونه تغییر احتمالی است. این موضوع به دلیل ناکارآمدی دولت در کنترل فساد، تامین مناسب خدمات اجتماعی چون برق و آب، بیکاری و امثال آن است. از این رو، بخش قابل توجهی از مردم این کشور مانند جوانان در این سال‌‌‌ها در تاثیر واقعی رای خود برای بهبود وضعیت کشور دچار تردید شدهاند.
شکل شماره(1): میزان مشارکت مردم عراق در انتخابات پارلمانی این کشور از تاسیس نظام سیاسی جدید تاکنون
در این میان، جوانان عراقی نقشی تعیین‌کننده در معادلات سیاسی پیشِرو خواهند داشت. این نسل که بیشترین اعتراض‌ها را نسبت به ناکارآمدی دولت در حوزه‌هایی چون خدمات عمومی، اشتغال و مبارزه با فساد ابراز کرده‌اند، به‌عنوان نیرویی اثرگذار در انتخابات آتی شناخته می‌شوند.
جوانان 18 تا 39 ساله حدود 35 درصد از جمعیت کشور و نزدیک به 72 درصد از واجدان شرایط رأی دادن را تشکیل می‌دهند؛ با این حال، بخش قابل توجهی از آنان به دلیل شرایط دشوار اقتصادی و اجتماعی، امیدی به اصلاح از مسیر انتخابات ندارند. تجربه دو دهه گذشته و ناتوانی طبقه سیاسی در تحقق وعده‌های اصلاحی، باعث شده بسیاری از آنان صندوق رأی را نه نماد تغییر، بلکه نشانه‌ای از تداوم وضعیت نامساعد کنونی بدانند و از مشارکت در این روند روی‌گردان شوند.
شکل شماره(2): هرم سنی مردم عراق مبتنی بر آمار سال 2023
در چنین شرایطی، خلأ ناشی از ناامیدی و انفعال جوانان، بستری مناسب برای نفوذ خارجی به‌ویژه برای کشورهای غربی و در رأس آنها ایالات متحده آمریکا جهت بهرهبرداری از آن فراهم کرده است. از این رو ایالات متحده با تاسیس مراکز آموزشی متعدد از قبیل مدارس، دانشگاه‌‌‌ها، سازمان‌های آموزشی غیردولتی و همچنین شتاب‌‌دهنده‌‌ها به دنبال توسعه نفوذ نرم خود در میان نسل جوان عراق بوده است.
این مراکز آموزشی تلاش می‌‌‌کنند با آموزش مهارت‌‌های فنی و نرم به جوانان، آنها را آماده ورود به فضای اشتغال نمایند. به دلیل مدل آموزش تجربه‌‌‌محور و نه حفظ‌محور این مراکز، تربیت افراد متخصص‌‌تر نسبت به سایر مراکز علمی عراقی و همچنین برندسازی مناسب، دانش‌‌آموختگان این مراکز، آینده بهتری در فضای اشتغال عراق دارند. بدین منظور مشغول شدن جوانان به کار، امید را در میان آنها ایجاد می‌نماید.
به عنوان مثال بنابر نتایج برخی از تحقیقات صورت گرفته به ترتیب 80 و 87 درصد از فارغ‌‌‌التحصیلان دانشگاه بازرگانی بغداد و دانشگاه آمریکایی سلیمانیه وارد فضای اشتغال شدهاند. این درصورتی است که مراکز آموزشی عراقی مانند دانشگاه‌‌‌های دولتی به دلایل مختلفی چون جنگ‌‌ها و ناامنی‌‌های مختلف از سال 2003 تاکنون، عدم آماده‌‌سازی مناسب دانشجویان برای فضای کار، عدم تناسب رشته‌‌‌‌های دانشگاهی با فضای کار و وجود مشکلات زیرساختی نتوانسته‌‌‌اند حلقه وصلی با صنعت و ادارات دولتی ایجاد نمایند. این موضوع سبب شده تا آمار بیکاری در یک روند صعودی در سال 2024 به عدد 15.5 برسد.
با این‌حال، باید توجه داشت که امید و تحرکی که از رهگذر این برنامه‌ها در میان جوانان عراقی شکل گرفته، هرگز هدف غایی ایالات متحده نبوده است. بر اساس سند Integrated Country Strategy (ICS) – Iraq دولت آمریکا در سال 2023 ، ماهیت اصلی این اقدامات را در دو سطح اقتصادی و سیاسی تعریف می‌کند.
در سطح اقتصادی، واشنگتن با فراهم‌سازی بسترهای آموزشی و مهارتی، در واقع زمینه را برای نفوذ شرکت‌های آمریکایی و گسترش بازار مصرف کالاهای خود در عراق مهیا می‌کند. در سطح سیاسی نیز هدفی عمیق‌تر دنبال میشود: تربیت نسل جدیدی از رهبران و نخبگان سیاسی که ارزشها، نگرش‌ها و منافع آنان با الگوهای آمریکایی همسو باشد. این رویکرد، بخشی از راهبرد بلندمدت واشنگتن برای شکل‌دهی به آینده سیاسی عراق است؛ آیندهای که در آن، تصمیم‌سازان جوان از گفتمان اسلامی و محور مقاومت فاصله گرفته و به سمت ارزشها و منافع آمریکایی سوق داده می‌شوند. به بیان دیگر، ایالات متحده می‌کوشد فردای عراق را با رهبرانی بسازد که نه‌تنها همسو با منافع آن کشور عمل کنند، بلکه در مسیر تأمین منافع راهبردی واشنگتن و متحد اصلی‌اش در منطقه، رژیم صهیونیستی، حرکت نمایند.
این کنشگری آمریکا، آینده سیاسی نظام فعلی عراق را به طور وجودی مورد تهدید قرار می‌‌‌‌دهد؛ آیندهای که رهبران سیاسی حامی گفتمان مقاومت به دلیل ناکارآمدی در حل بحران‌های معیشتی مردم دیگر نمی‌‌‌توانند جایگاهی در نظام سیاسی داشته باشند و به جای آن افرادی با اعتقاد به ارزشها و منافع آمریکایی رای مردم را در انتخابات بدست خواهند آورد.
انتهای پیام/
Source link
