یاغی یا پیشگوی پرسپولیس؟ | هاشمیان کاش به حرف این بازیکن بیشتر گوش می‌کردی

به گزارش همشهری‌آنلاین، وحید هاشمیان رفت، اما تأثیر بعضی از تصمیماتی که او برای پرسپولیس گرفت، تا مدت‌ها باقی خواهد ماند. شاید اغراق نباشد اگر بگوییم یکی از مهم‌ترین آنها، مازادکردن سردار دورسون بوده است. این داستان از همان ابتدا عجیب بود، اما وقتی کار بیخ پیدا کرد و هاشمیان در آستانه اخراج قرار گرفت، قصه را شرح داد. احتمالا در جریان جزئیات ماجرا قرار گرفته‌اید، اما موضوع به‌طور کلی این بوده که وحید سبک فوتبال دورسون را قبول نداشته و دنبال یک مهاجم ریزنقش و سرعتی بوده است. فوروارد ترکیه‌ای هم که هنوز یک فصل دیگر با باشگاه قرارداد داشته، خطاب به هاشمیان گفته پرسپولیس در اغلب مسابقات صاحب توپ و میدان است و نمی‌تواند سیستم بازی‌اش را صرفا براساس ضدحملات و استفاده از مهاجم سرعتی بچیند. نهایتا هم کار به جایی رسیده که دورسون گفته می‌خواهم بمانم و به هاشمیان گوشزد کرده خودش زمان زیادی در باشگاه دوام نخواهد آورد؛ آنچه خشم وحید را به همراه آورده و باعث شده به‌طور کامل قید این بازیکن را بزند، ولو اینکه تیمش فقط با یک مهاجم (علی علیپور) فصل را شروع کند.

نگاه اول؛ یاغی را بکش!

در نگاه اول حق تمام و کمال با سرمربی تیم است. همه جای دنیا مربی در مورد بازیکن تصمیم می‌گیرد. هاشمیان هم نفر اول کادرفنی بوده و به این جمع‌بندی رسیده که نیازی به دورسون ندارد. تازه وقتی این بازیکن پایش را از گلیم درازتر کرده و به ‌خود وحید هشدار داده که ممکن است دوران حضورش روی نیمکت چندان به درازا نکشد، حجت تمام‌شده که او باید برود و همین اتفاق هم رخ داد. نکته بسیار مهم این است که هیچ‌کس در هیچ حالتی نباید از بازیکن‌سالاری حمایت کند. این آفت اگر به جان تیم بیفتد، همه‌چیز را از بین خواهد برد.

نگاه دوم؛ به پیشگو گوش کن!

نگاه دیگری هم در این میان وجود دارد که آن را نیز نباید نادیده گرفت؛ اینکه گذر زمان نشان داد دست‌کم از نظر فنی دورسون چندان بیراه نمی‌گفته. او در مورد شکل بازی مورد نظر هاشمیان تحلیل کاملا درستی داشته است. دورسون در مصاحبه تصویری اخیرش بار دیگر تأکید کرده: «من باتجربه هستم و فوتبال را می‌فهمم.» هاشمیان اما با تمام سجایای موصوف و اغراق‌شده اخلاقی‌اش، در سرمربیگری هیچ سابقه‌ای نداشت. به‌نظر می‌رسد او حقیقتا نمی‌دانست سرمربی چه تیمی شده و در نهایت از همین نقطه هم آسیب دید. از سوی دیگر شاید فسخ قرارداد از نظر مالی برای دورسون حتی سودمند هم بود و همان ابتدا می‌توانست چندصدهزار دلار مزبور را بگیرد و خیلی آسان به یک تیم دیگر برود، اما مقاومتش برای ماندن در تیم و حتی پذیرش نیمکت‌نشینی، نشان می‌دهد شاید می‌شد به حرف‌های او کمی جدی‌تر فکر کرد.

جمع‌بندی

گفتیم که از رفتار هاشمیان در این مورد نمی‌توان خرده گرفت. او از حقش استفاده کرده، اما پرونده دورسون دقیقا از همان دست مواردی بود که با مدیریت و تجربه می‌شد آن را طوری اداره کرد که باشگاه ضربه نخورد. امروز پرسپولیس ۴۰ تا ۵۰میلیارد تومان به بازیکنی که با او قرارداد داشته پول داده تا برود و تازه هیچ مهره‌ای هم برای جانشینی با او ندارد! یعنی تیم هم از نظر فنی و هم از نظر مالی به‌شدت ضرر کرده است. جلوگیری از این مسئله، یک سرمربی کار آزموده و مجرب می‌خواست که هاشمیان از این جنس نبود و یک مدیر آگاه و توانا که رضا درویش نسبتی با این گزاره ندارد!