این مار عظیم‌الجثه‌ ۱۲ میلیون سال بدون تغییر باقی مانده

به گزارش خبرآنلاین، گروهی از محققان دانشگاه کمبریج با تحلیل ۱۸۳ مهره فسیلی از حداقل ۳۲ آناکوندا در منطقه اُروماکو در شمال‌غرب ونزوئلا، دریافتند که طول این مارهای باستانی بین چهار تا پنج متر بوده که کاملاً مشابه اندازه آناکونداهای سبز امروزی است. 

این فسیل‌ها در محیطی پیدا شده‌اند که معمولاً امکان حفظ استخوان در آن بسیار کم است. رطوبت بالا و خاک اسیدی جنگل‌های استوایی معمولاً بقایای جانوری را پیش از فسیل شدن از بین می‌برد به همین دلیل، این مجموعه ارزش علمی منحصربه‌فردی دارد.

غول‌هایی که کوچک نشدند

بر اساس گزارش iflscience بررسی‌های پیشین نشان داده بودند بسیاری از جانوران عظیمِ دوره میوسن از جمله تمساح غول‌آسا Purussaurus یا لاک‌پشت بزرگ Stupendemys با گذشت زمان کوچک شده یا به‌طور کامل منقرض شده‌اند. اما آناکوندا راه دیگری را پیموده است: حفظ اندازه‌ای ثابت در طول میلیون‌ها سال.

پژوهشگران می‌گویند این پایداری اندازه یک «استثنای تکاملی» است. سازگاری آناکوندا با زیستگاه‌های متنوع و سبک زندگی نیمه‌آبزی احتمالاً به این گونه اجازه داده فشارهای محیطی را که بسیاری از خزندگان بزرگ دیگر را نابود کرد، پشت سر بگذارد.

چرا آناکوندا بزرگ ماند؟

دانشمندان چند دلیل برای این پدیده مطرح می‌کنند.

• زیست در آب: قرار گرفتن بخش عمده بدن در آب، محدودیت وزن را کاهش می‌دهد و به مار اجازه می‌دهد بدون هزینه انرژی زیاد، بزرگ باقی بماند.

• تنوع طعمه: آناکوندا می‌تواند از ماهی و پرنده تا خوک وحشی، کایمن و گیاهخواران کوچک را شکار کند. این تنوع غذایی، خطر کاهش اندازه جمعیت را در دوره‌های کمبود منابع کم می‌کند.

• سازگاری اقلیمی بالا: برخلاف برخی خزندگان بزرگ که به زیستگاه‌های بسیار خاص وابسته بودند، آناکوندا می‌تواند در تالاب‌ها، مرداب‌ها و رودخانه‌های گوناگون دوام بیاورد.

سال‌ها روایت‌هایی درباره مارهای ۱۰ یا حتی ۱۵ متری در جنگل‌های آمازون، از گزارش‌های اکتشافی قرن بیستم تا داستان‌های مردم محلی منتشر شده است. اما این تحقیق تازه نشان می‌دهد هیچ شواهد فسیلی یا زیستی معتبری برای وجود چنین مارهایی مطرح نیست. حتی نمونه‌های استثنایی آناکونداهای زنده نیز به ندرت از ۷ متر فراتر می‌روند.

برای دانشمندان، این مطالعه تنها درباره اندازه یک مار نیست؛ بلکه درباره فهم بهتر این موضوع است که چرا برخی جانداران می‌توانند میلیون‌ها سال پایدار بمانند، در حالی که بسیاری دیگر تحت فشار تکاملی از میان می‌روند. آناکوندا اکنون یکی از معدود «غول‌های زنده» جهان به شمار می‌رود، نسخه‌ای باقی‌مانده از دوران باستان.

۵۸۵۸