نکات مثبت ایران در جام جهانی ۲۰۲۶؛ دلایلی که شانس صعود یوزها را افزایش می‌دهد

ایمان گودرزی؛ یک هفته پس از قرعه‌کشی جام جهانی ۲۰۲۶، آمارها نشان می‌دهند تیم ملی ایران از لحاظ میانگین سنی در جمع مسن‌ترین تیم‌های حاضر قرار دارد. بر اساس آخرین فهرست تیم‌ها در اردوی ملی ماه نوامبر ۲۰۲۵، میانگین سنی ایران بدون حضور جهانبخش و آزمون ۲۹.۱ سال بود و تنها پاناما، مراکش، الجزایر و کلمبیا بازیکنان مسن‌تری دارند. از میان تیم‌های آسیایی، ایران پیرترین تیم است و این موضوع می‌تواند در رقابت‌های آینده مانند جام ملت‌های ۲۰۲۷ چالش‌هایی برای کادر فنی ایجاد کند.

در سوی مقابل، اروگوئه با میانگین سنی ۲۳.۶ سال جوان‌ترین تیم جام است و پس از آن غنا، اکوادور، آمریکا و نروژ قرار دارند. با بازگشت برخی ستارگان اصلی، احتمالاً میانگین سنی تیم‌های جوان افزایش خواهد یافت، اما ایران همچنان در بخش پیرترین‌ها جای دارد و تجربه بازیکنانش می‌تواند نقطه قوت آنها باشد.

فقر لژیونر در تیم‌ملی

یکی دیگر از نکات قابل توجه، میزان حضور لژیونرها در تیم ملی است. در جام جهانی ۲۰۱۸ و ۲۰۲۲، بخش بزرگی از استخوان‌بندی تیم ایران از بازیکنان خارج از لیگ داخلی تشکیل می‌شد، اما در فهرست نهایی جام جهانی ۲۰۲۶، تنها ۲۸.۶ درصد بازیکنان لژیونر هستند. این یعنی ایران بیشتر به ستارگان لیگ داخلی خود اتکا دارد و می‌تواند ترکیبی از هماهنگی و شناخت داخلی را در زمین ارائه کند.

در نقطه مقابل، تیم‌های قطر و عربستان هیچ بازیکنی در لیگ‌های خارجی ندارند و تمام ستارگان آنها در لیگ داخلی بازی می‌کنند. همچنین پنج تیم کیپ‌ورد، ساحل عاج، کوراسائو، سنگال و هائیتی تمام بازیکنان خود را از خارج از لیگ داخلی انتخاب کرده‌اند. نیوزیلند با ۸۲.۶ درصد بازیکن لژیونر و بلژیک با ۸۳.۳ درصد، نمونه‌ای از تیم‌هایی هستند که به بازیکنان خارج از لیگ تکیه دارند. این شرایط نشان می‌دهد ایران با ترکیبی از تجربه داخلی و هماهنگی تیمی می‌تواند شانس رقابت با تیم‌های دیگر را افزایش دهد.

حضور در لس‌آنجلس به سود ایران

یکی از عواملی که می‌تواند در عملکرد تیم‌ها تأثیر مستقیم داشته باشد، میزان سفر و جابه‌جایی در مرحله گروهی است. تیم ملی ایران مجموعاً ۱۵۵۳ کیلومتر در سه بازی گروهی جابه‌جا خواهد شد، رقمی که در مقایسه با بسیاری از تیم‌ها کمترین فشار سفر را نشان می‌دهد. این یعنی بازیکنان ایران می‌توانند با انرژی بیشتری در زمین حاضر شوند.

برای مقایسه، بلژیک با بیش از ۳۲۹۷ کیلومتر جابه‌جایی بیش از دو برابر ایران مسیر دارد و نیوزیلند نیز با ۱۷۴۴ کیلومتر در مقایسه با ایران، مسیری سخت‌تر را تجربه خواهد کرد. در سوی دیگر، مصر با تنها ۳۸۳ کیلومتر سفر، کم‌مسافت‌ترین تیم گروه ایران است. با توجه به اینکه بازی سوم ایران مقابل مصر برگزار می‌شود، میزان اختلاف سفر در آن مرحله ممکن است بر نتیجه تأثیرگذار باشد. با این حال، دو بازی نخست ایران بدون نیاز به پرواز انجام می‌شود و این فرصت مناسبی برای استراحت و آماده‌سازی بازیکنان فراهم می‌کند.

ترکیب تجربه، هماهنگی و استراتژی

با بررسی سه شاخص مهم میانگین سنی، میزان لژیونرها و سفرهای تیم‌ها، می‌توان گفت ایران ترکیبی از تجربه و هماهنگی داخلی دارد که می‌تواند به نفع تیم باشد. میانگین سنی بالا، هرچند تجربه بازیکنان را نشان می‌دهد، ممکن است در بازی‌های فشرده چالش ایجاد کند، اما اتکا به بازیکنان داخلی و مسیر کوتاه سفر، مزیت‌های مهمی برای تیم ملی محسوب می‌شوند.

در نهایت، این داده‌ها نشان می‌دهند که ایران با برنامه‌ریزی دقیق و مدیریت مناسب انرژی بازیکنان، می‌تواند در گروه خود عملکرد قابل توجهی ارائه کند و شانس خود را برای عبور از مرحله گروهی افزایش دهد. ترکیب تجربه، هماهنگی و استراتژی، می‌تواند نقطه تمایز ایران در جام جهانی ۲۰۲۶ باشد.

۲۵۷ ۲۵۱