چهار سناریوی آینده فناوری تا سال ۲۰۳۰ – ایده روز آنلاین | اخبار ایران و جهان

به گزارش خبرنگار مهر، احسان چیت‌ساز، معاون وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات امروز در شانزدهمین کنفرانس بین‌المللی ارتباطات و اطلاعات گفت: توسعه فناوری یک حرکت پیوسته است که از لایه‌های مختلف عبور می‌کند. نخستین لایه، درونی‌سازی فناوری است و بعد از آن توانمندی‌ها در پله‌های بعدی رشد پیدا می‌کنند. سیاست‌گذار در کشورهای در حال توسعه معمولاً با کپی کردن الگوهای موفق جهانی، اقدام می‌کند، اما بدون توسعه توانمندی‌های داخلی، هیچیک از این سیاست‌ها به موفقیت واقعی نمی‌رسند.

وی افزود: تمام قوانین و مقررات مورد نیاز برای توسعه فناوری در کشور ما وجود دارد، اما آنچه در عمل باید رخ دهد، اتفاق نمی‌افتد. سیاست‌گذاری مرحله‌ای و نه مداخله‌گرانه، پایه موفقیت است. مرحله نخست شامل انتقال فناوری و مهارت‌های مدیریتی است تا بتوان فناوری‌های خارجی را درونی‌سازی کرد. سپس از طریق مدیریت دانش و ظرفیت جذب، دانش جدید توسعه پیدا می‌کند و نهایتاً در لایه کسب‌وکار قابلیت بهره‌برداری اقتصادی ایجاد می‌شود.

چهار سناریوی آینده فناوری تا ۲۰۳۰

چیت‌ساز با اشاره به گزارش مجمع جهانی اقتصاد گفت: این گزارش دو محرک اصلی را برای پیش‌بینی آینده کشورها معرفی می‌کند: ثبات اقتصادی و سرعت پذیرش فناوری. بر اساس ترکیب این دو عامل، چهار سناریوی آینده پیش‌بینی شده است، کشورهایی با ثبات سیاسی و پذیرش سریع فناوری مانند چین و آمریکا، کشورهایی با ثبات سیاسی و پذیرش کند فناوری مانند برخی کشورهای اروپایی، کشورهایی با بی‌ثباتی اقتصادی و پذیرش سریع فناوری و کشورهایی با بی‌ثباتی اقتصادی و پذیرش کند فناوری.

وی توضیح داد: کشورهایی که فناوری را سریع در آغوش می‌گیرند و ثبات اقتصادی دارند، بازدهی سرمایه‌گذاری بالایی خواهند داشت و نوآوری و یادگیری سریع رخ خواهد داد. اما کشورهایی که فناوری را دیر پذیرفته یا با نوسانات اقتصادی مواجه‌اند، ممکن است به سمت انزوا و کاهش رشد اقتصادی سوق داده شوند. این سناریوها تا سال ۲۰۳۰، فرصت‌ها و تهدیدهای کلان اقتصادی و فناورانه کشورها را مشخص می‌کنند.

ضرورت آماده‌سازی نیروی انسانی و اکوسیستم فناوری

چیت‌ساز تأکید کرد: برای بهره‌برداری واقعی از فناوری، دانشگاه‌ها، شرکت‌ها و نیروی انسانی باید آماده باشند. لایه‌های عملیاتی شامل دیتا سنترها، الگوریتم‌ها و سرویس‌های نرم‌افزاری هستند که باید توسعه یابند. انتظار می‌رود تا سال‌های آینده، حدود ۵۰۰ هزار نیروی انسانی متخصص در این حوزه مورد نیاز باشد.

وی افزود: ما نباید تنها به دنبال تولید اولین فناوری‌ها یا ادعاهای بزرگ باشیم، بلکه باید ظرفیت یادگیری و توانمندسازی شرکت‌ها و سازمان‌ها را در هر لایه از زنجیره ارزش توسعه دهیم. بدون آماده‌سازی این لایه‌ها، سرمایه‌گذاری و سیاست‌های کلان فناوری، بازدهی اقتصادی پایدار ایجاد نخواهد کرد.

چیت‌ساز با اشاره به تحولات جهانی گفت: کشورهایی که فناوری را سریع در آغوش می‌گیرند، رشد اقتصادی، بهره‌وری و نوآوری بالایی خواهند داشت. اما کشورهایی که کند عمل کنند، با چالش‌های جدی کاهش رشد اقتصادی، مداخله‌گری دولتی، کاهش بازده سرمایه‌گذاری و عقب‌ماندگی در زنجیره جهانی فناوری مواجه می‌شوند.

وی در پایان تأکید کرد: هدف ما این است که بخشی از زنجیره‌های جهانی فناوری را به دست آوریم، اطلاعات راهبردی تولید کنیم و نیروی انسانی متخصص و آماده برای مدیریت زیست‌بوم فناوری کشور داشته باشیم. تنها از این طریق می‌توانیم از فرصت‌های نوآوری جهانی بهره‌برداری کنیم و کشور را در مسیر رشد پایدار قرار دهیم.