خداحافظی میرزایی با صندوق بازنشستگی کشوری؛ ازوجی سرپرست شد – خبرگزاری مهر | اخبار ایران و جهان

به گزارش خبرگزاری مهر، با تصویب انتقال صندوق حمایت و بازنشستگی کارکنان فولاد به صندوق بازنشستگی کشوری، تغییرات مدیریتی در این دو صندوق اعمال شد.

بر اساس این مصوبه، صندوق حمایت و بازنشستگی کارکنان فولاد به صندوق بازنشستگی کشوری ملحق شد. در پی این تصمیم، حسین علایی از مدیریت عامل صندوق بازنشستگی فولاد و حجت میرزایی از مدیریت عامل صندوق بازنشستگی کشوری کناره‌گیری کردند.

وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی ضمن قدردانی از خدمات و تلاش‌های حسین علایی و حجت میرزایی در دوران مسئولیت‌شان، علاءالدین ازوجی را به عنوان سرپرست صندوق بازنشستگی کشوری و فولاد منصوب کرد.

این تغییرات در راستای سیاست‌های وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی برای ساماندهی و یکپارچه‌سازی صندوق‌های بازنشستگی کشور انجام شده است.

علاءالدین ازوجی دارای دکترای اقتصاد از دانشگاه تربیت مدرس است و سابقه‌هایی همچون ریاست امور اقتصاد کلان سازمان برنامه و بودجه، مشاور اقتصادی رئیس سازمان برنامه و بودجه، ریاست سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی استان تهران، و همچنین مشاور وزیر و مدیرکل سیاست‌گذاری اشتغال وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی را در کارنامه خود دارد.

همچنین حجت میرزایی، مدیرعامل پیشین صندوق بازنشستگی کشوری، در پیامی ضمن خداحافظی از بازنشستگان و وظیفه بگیران این صندوق نوشت: خداوند را سپاس می‌گویم که مجال داد در حد توان، بخشی از مطالبات دیرینه شما را محقق سازیم و اندکی بر امنیت خاطر و آرامش خانواده بزرگ بازنشستگان بیفزاییم. یقین دارم آنچه باقی می‌ماند نه عنوان و مقام، که دعای خیر شما و خاطره صادقانه خدمت است.

در متن این پیام آمده است:

بازنشستگان ارجمند، پدران و مادران بزرگوارم

خردمندان و موسپیدان عزیز

در نخستین روز حضورم در صندوق بازنشستگی کشوری، بر این باور پای فشردم که صندوق بازنشستگی بیش و پیش از هر چیز، امانتی سترگ در دست ماست؛ امانتی که حاصل یک عمر تلاش و رنج شماست و پاسداری از آن به عنوان رسالت اصلی مدیران، مأموریتی است که جز با شفافیت، صداقت و امانت‌داری ممکن نیست. امروز که به هر تقدیر، زمان وداع با این مسئولیت خطیر فرا رسیده است، تنها آرامش خاطر من آن است که در این فرصت کوتاه، به قدر وسع کوشیدم امانت‌دار صادق سرمایه‌های شما باشم.

اگرچه راه ادامه نیافت و این خدمت ناتمام ماند، اما خداوند را سپاس می‌گویم که مجال داد در حد توان، بخشی از مطالبات دیرینه شما را محقق سازیم و اندکی بر امنیت خاطر و آرامش خانواده بزرگ بازنشستگان بیفزاییم. یقین دارم آنچه باقی می‌ماند نه عنوان و مقام، که دعای خیر شما و خاطره صادقانه خدمت است.

از اعتماد و همراهی و حمایت ارزشمند شما عزیزان به ویژه کانون‌های بازنشستگان و نیز از کوشش همکارانم در صندوق صمیمانه قدردانی می‌کنم و امیدوارم این راه پرارج، با عزمی استوار و دل‌هایی پاک ادامه یابد و مدیران آینده این صندوق حمایت بی دریغ از بازنشستگان عزیز با تمرکز بر تأمین معیشت، سلامت و منزلت شما گرامیان را مسیر و مبنای اصلی تصمیمات و اقدامات اجرایی خود قرار دهند.

من همچنان فرزند کوچک شما می‌مانم و در هر جایگاهی که باشم، دعاگوی سلامت و عزت‌تان خواهم بود.

و چه نیکوست که این وداع را با سخن حافظ به پایان برم:

وفا کنیم و ملامت کشیم و خوش باشیم

که در طریقت ما کافریست رنجیدن