راز «کُر سحرگاهی» پرنده‌ها هنگام طلوع خورشید چیست؟

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، یک مطالعه جدید روی سهره‌های گورخری (Zebra Finches) نشان می‌دهد که شدت آوازخوانی پرندگان با میزان «انتظار» و انگیزه درونی آن‌ها برای آغاز روز، مرتبط است. این پژوهش بر این فرضیه تأکید می‌کند که آواز پرندگان در سپیده‌دم، نه تنها یک اعلام حضور، بلکه نوعی «فشار انباشته شده» از انگیزه سرکوب شده در طول تاریکی شب است.

بیداری در تاریکی و سرکوب غریزه آواز

محققان به رهبری ادنی باروس دوس سانتوس از مؤسسه تحقیقات مغز کره، در یک آزمایش کنترل شده، نحوه تعامل شب و روز را بر آوازخوانی سهره‌های نر بررسی کردند. آن‌ها دریافتند که:

• در شرایط نوری عادی، سهره‌های نر به طور خودجوش صدها آواز می‌خوانند.

• اما در تاریکی مطلق، آن‌ها حتی یک صدا هم از خود تولید نمی‌کنند، با وجود آنکه بر اساس سازوکارهای هورمونی (مانند ملاتونین) مدت‌ها قبل از سپیده‌دم بیدار شده و فعال هستند.

محققان نتیجه گرفتند که پرندگان در تاریکی شب، انگیزه درونی بالایی برای آوازخوانی پیدا می‌کنند، اما تاریکی به طور موقت این رفتار را سرکوب می‌کند.

تأخیر مصنوعی طلوع و افزایش ناشکیبایی

برای تأیید فرضیه «فشار انباشته شده»، محققان طلوع خورشید مصنوعی را در آزمایشگاه به مدت سه ساعت به تأخیر انداختند (چراغ‌ها را دیرتر روشن کردند). نتایج این تأخیر عجیب بود:

• شدت آوازخوانی سهره‌ها به طور قابل توجهی افزایش یافت.

• پرندگان زودتر از زمان معمول آوازخوانی خود را آغاز کردند، گویی برای شروع روز بی‌تاب بودند.

تأیید بی‌قراری با یک سوئیچ:

برای اثبات این «ناشکیبایی»، یک سوئیچ در اختیار پرندگان قرار داده شد که با فعال شدن آن، ۱۰ ثانیه نور زودرس ایجاد می‌شد. پرندگانی که طلوعشان به تأخیر افتاده بود، مکرراً از این سوئیچ برای روشن کردن نور استفاده کردند، در حالی که پرندگانی که طلوع عادی داشتند، تمایلی به این کار نشان نمی‌دادند.

آواز سحرگاهی: نوعی «تمرین آوازی» برای موفقیت تولید مثلی؟

تیم تحقیقاتی پیشنهاد می‌دهد که این آوازخوانی شدید صبحگاهی، علاوه بر اینکه تخلیه انگیزه انباشته شده است، کارکرد مهم دیگری نیز دارد: «گرم کردن تارهای صوتی».

پس از استراحت شبانه، این فعالیت شدید آوازی به پرندگان کمک می‌کند تا عملکرد صوتی خود را به سرعت تقویت کرده و شانس موفقیت تولید مثلی خود را در طول روز افزایش دهند.

محققان بر این باورند که این مکانیسم و کارکرد، حداقل تا حدی، می‌تواند برای توضیح پدیده کُر سحرگاهی در پرندگان وحشی در سراسر جهان نیز اعمال شود.

منبع: sciencealert

۲۲۷۲۲۷