ایمانی: برخی افراد در جناح اصولگرا مواضعی خلاف سیاست‌های کلی رهبری می‌گیرند/ سکوت اصولگرایان و اصلاح‌طلبان در برابر تندروی به معنای تأیید آن است

نیلوفر مولایی: از روز زمانِ روی کار آمدن مسعود پزشکیان و دولت چهاردهم تا به الآن، جریان تندروها و مخالفان دولت، تمام تلاش خود را به کار بسته‌اند تا مانع از انجام کارها در دولت شوند؛ اقدامی که آنان در دولت‌های مغضوب خود انجام می‌دهند تا مانع ادامه کار و همین‌طور ایجاد فاصله بین مردم و آنان شوند و از این طریق خودشان به قدرت برسند. حال روزنامه اصولگرای فرهیختگان نیز با اشاره به همین موضوع، در گزارشی نسبت به اقدامات منتقدین دولت هشدار داده بود.

این روزنامه نوشته بود: «راست توده‌ای از روزی که انتخابات تمام شد شروع به مخالفت با دولت کرد و همچنان هم ادامه می‌دهد که نمونه آن طرح بنزینی آقای پزشکیان است. موضوعات مختلف در سیاست خارجی و اینکه دولت در جنگ ۱۲روزه علیه نظام کودتا کرده است و سخنانی از این سنخ با هدف استیضاح پزشکیان است. می‌خواهند دولت را کنار بزنند یا انتخابات زودهنگام به راه بیندازند یا دولت را از نظر معنوی تمام کنند و گزینه خود را سرکار بیاورند.»

در همین راستا، ناصر ایمانی، فعال سیاسی اصولگرا، در گفت‌وگویی با خبرگزاری خبرآنلاین، ضمن آنکه تأکید می‌کند تندروی فقط در جناح اصولگرا و مختص به یک جناح نیست، بیان کرد: «فکر می‌کنم فرمایشاتی که اخیراً رهبری داشتند و حمایتی که دو روز پیش از دولت کردند نیز ناشی از همین شرایط است؛ یعنی اقتضای شرایط کشور این است که از کلیت دولت حمایت شود. البته دولت نقدهایی دارد که باید از مسیرهای مختلف به آن منتقل شود، اما نباید اجازه دهیم وحدت عمومی آسیب ببیند.»

وی گفت: «در جریان‌های منتقد دولت هم طیف‌هایی داریم که اصلاً نمی‌شنوند رهبری چه می‌گوید، چون مواضع رهبری با اهداف سیاسی آن‌ها در تضاد است.»

این چهره سیاسی اصولگرا همچنین تأکید کرد: «وقتی می‌بینیم در جناح موسوم به اصولگرا برخی افراد مواضعی خلاف سیاست‌های کلی رهبری می‌گیرند، دیگر اصولگرایان باید موضع بگیرند و سکوت نکنند. ایضاً در جناح اصلاح‌طلب، اگر برخی مواضع تندی می‌گیرند، سران و چهره‌های شناخته‌شده اصلاح‌طلب نباید سکوت کنند و باید اعلام کنند که این مواضع مورد قبولشان نیست.»

مشروح گفت‌وگوی ناصر ایمانی، فعال سیاسی اصولگرا، را در ادامه می‌خوانید؛

********************

* آقای ایمانی! اخیراً یک روزنامه اصولگرا نسبت به برخی تحرکات تندروها علیه دولت چهاردهم هشدار داده و تأکید کرده است این طیف می‌خواهد کاندیدای خودش را به ریاست‌جمهوری بیندازد. این موضوعی است که از سال گذشته هم نگرانی‌هایی را ایجاد کرده است. تحلیل شما نسبت به این ماجرا چیست؟

اعتقاد من، الان دولت از سوی هر دو جریان معروف سیاسی کشور تحت فشار قرار گرفته است. یک جریان که جریان حامی دولت بوده، روی مسئله سیاست خارجی دولت به‌طور مشخص سنگ‌اندازی می‌کند و انتقادهای تندی دارد و حتی درخواست تعویض وزیر خارجه را مطرح می‌کند؛ در حالی‌که در این شرایط خاص کشور ـ به‌ویژه در بُعد سیاست خارجی ـ چنین رفتارهایی به ضرر مجموعه دولت است. از طرف دیگر، برخی از احزاب همان جریان نیز دور هم جمع شده‌اند و اعلام کرده‌اند که به سمت مردم می‌روند و از قدرت فاصله می‌گیرند؛ یعنی به‌لحاظ سیاسی چنین تفسیر می‌شود که حمایت سیاسی خود را از دولت پس گرفته‌اند. این یک جریان سیاسی است.

رادیکالیسم و تندروی فقط در یک سمت نیست

جریان سیاسی دیگری هم وجود دارد که البته بخشی از جریان بزرگ‌تر محسوب می‌شود، و آن هم مواضع تندی نسبت به دولت دارد؛ خواهان استیضاح رئیس‌جمهور، برکناری او و مخالفت با سیاست‌های کلی دولت هستند و با کابینه برخورد بسیار تندی می‌کنند.

تأکید کنم که رادیکالیسم و تندروی فقط در یک سمت نیست؛ اگر ما تندروی را فقط در یک جهت ببینیم، واقعیت‌ها را ندیده‌ایم و نمی‌توانیم با رادیکالیسم مقابله کنیم. اکنون در هر دو سو رادیکالیسم داریم و هر دو طیف خواهان برخورد با دولت هستند. این در شرایطی است که کشور در شرایط ویژه‌ای قرار دارد؛ همه این را می‌دانند. اگر قبلاً شرایط ویژه فقط در عرصه اقتصادی بود، امروز ممکن است در زمینه‌های امنیتی نیز با بحران‌هایی مواجه باشیم. بنابراین در چنین شرایطی، حمایت از تمامیت دولت یک اصل بسیار مهم است. ما باید به این موضوع توجه داشته باشیم.

اقتضای شرایط کشور این است که از کلیت دولت حمایت شود

اجماع نخبگان کشور صرفاً از طریق حمایت از کلیت دولت حاصل می‌شود. البته این حرف به معنای نفی نقد برخی رفتارهای دولت نیست، اما با توجه به شرایط موجود، حتی نقد دولت نیز باید با حساسیت انجام شود تا اجماع و وحدت ملی آسیب نبیند. طبیعتاً اگر یک دولت مقتدر بالای سر کشور نباشد، این وضعیت نوعی هرج‌ومرج سیاسی ایجاد می‌کند که برای کشور به‌شدت آسیب‌زننده است.

من فکر می‌کنم فرمایشاتی که اخیراً رهبری داشتند و حمایتی که دو روز پیش از دولت کردند نیز ناشی از همین شرایط است؛ یعنی اقتضای شرایط کشور این است که از کلیت دولت حمایت شود. البته دولت نقدهایی دارد که باید از مسیرهای مختلف به آن منتقل شود، اما نباید اجازه دهیم وحدت عمومی آسیب ببیند. دولت‌های قبلی هم نقدهایی داشتند، این موضوع فقط مربوط به این دولت نیست، اما شرایط امروز کشور بسیار ویژه است.

برخی از جریان‌های منتقد دولت از رهبری عبور کردند

* رهبری پیش‌تر هم بارها از دولت آقای پزشکیان حمایت کردند، اما باز شاهدیم که علی‌رغم بیانات ایشان، تندروی‌ها علیه دولت ادامه دارد. آیا می‌توان گفت که برخی در حال عبور از رهبری هستند؟

ببینید، برخی طیف‌های خاص نه‌تنها از رهبری که از نظام هم عبور کرده‌اند. در جریان طرفدار دولت، افرادی هستند که نه‌تنها از رهبری که از نظام هم عبور کرده‌اند. در جریان‌های منتقد دولت هم طیف‌هایی داریم که اصلاً نمی‌شنوند رهبری چه می‌گوید، چون مواضع رهبری با اهداف سیاسی آن‌ها در تضاد است. رهبری مخالف اهداف سیاسی آنان است و این موضوع در گذشته نیز بارها تکرار شده؛ رهبری تذکر داده‌اند و حتی عتاب کرده‌اند، اما این طیف سیاسی کار خود را انجام داده است. عرض کردم که ما اکنون با طیفی مواجهیم که از نظام عبور کرده و با طیفی روبه‌رو هستیم که از رهبری عبور کرده است، به‌خاطر منافع سیاسی خودشان.

سکوت اصولگرایان و اصلاح‌طلبان در برابر تندروی، به معنای تأیید آن است

* اگر این روند ادامه پیدا کند، چه نگرانی‌هایی را ایجاد می‌کند و برای جلوگیری از آن چه باید کرد؟

این مسئله نیازمند آن است که در مرحله اول، خود جریان‌های سیاسی که این افراد به نام آن‌ها موضع می‌گیرند وارد شوند و موضع‌گیری کنند. یعنی سکوت نکنند و به‌طور صریح این نوع مواضع را محکوم کنند. در مرحله اول، مسئولیت با سیاسیون همان جناح است. وقتی می‌بینیم در جناح موسوم به اصولگرا برخی افراد مواضعی خلاف سیاست‌های کلی رهبری می‌گیرند، دیگر اصولگرایان باید موضع بگیرند و سکوت نکنند. ایضاً در جناح اصلاح‌طلب، اگر برخی مواضع تندی می‌گیرند، سران و چهره‌های شناخته‌شده اصلاح‌طلب نباید سکوت کنند و باید اعلام کنند که این مواضع مورد قبولشان نیست. این کار به شفافیت فضا کمک می‌کند. من واقعاً علت این سکوت را در هر دو جریان سیاسی نمی‌فهمم؛ چون سکوت در چنین مواردی به معنای تأیید است.

مرحله دوم هم مربوط به سایر سیاسیون مستقل، رسانه‌ها و فضای مجازی است. همه باید کمک کنند که هر نوع تندروی ـ از هر دو طرف ـ نقد و مهار شود. اگر فقط رفتار یک جناح را تندروی بدانیم و رفتار جناح دیگر را تندروی ندانیم، این به نیات ما در مبارزه با رادیکالیسم آسیب می‌زند. اگر با رادیکالیسم مخالفیم، باید با هر دو نوع آن مقابله کنیم.

29215