انتقال آب خزر به تهران؛ بزرگ‌ترین دریاچه جهان قربانی تشنگی پایتخت می‌شود؟

به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، در حالی که بحران آب در تهران روزبه‌روز جدی‌تر می‌شود، پیشنهاد انتقال آب از دریای خزر به پایتخت بار دیگر به‌طور جدی مطرح شده است؛ طرحی که به‌باور بسیاری از متخصصان، می‌تواند به یکی از پرهزینه‌ترین و پرریسک‌ترین پروژه‌های زیست‌محیطی کشور بدل شود.

ابراهیم نجفی، عضو کمیسیون عمران مجلس شورای اسلامی، اخیراً اعلام کرده است که بخش عمده آب شرب تهران از حدود 500 حلقه چاه زیرزمینی تأمین می‌شود؛ روشی که به‌گفته او خطر تشدید فرونشست زمین را در پی دارد. وی هشدار داده است که تکیه همزمان بر منابع زیرزمینی و بارندگی‌های فصلی، نمی‌تواند برای شهری با جمعیت بیش از 10 میلیون نفر پایداری آبی ایجاد کند.

نجفی در ادامه از طرح انتقال آب از دریای خزر به‌عنوان تنها راه‌حل پایدار یاد می‌کند و مدعی است که زیرساخت‌های لازم تا حد زیادی مهیاست.

به‌گفته او، از نکا تا شهر ری دو خط لوله نفتی وجود دارد که می‌توان از همان مسیر برای احداث خطوط انتقال آب بهره گرفت. بر اساس مطالعات انجام‌شده در بنیاد آب خزر، حدود 80 درصد مسیر پروژه تاکنون تملک شده است. سناریوی پیشنهادی شامل انتقال سالانه 200 میلیون مترمکعب آب به تهران و بازگرداندن پساب تصفیه‌شده به دریاچه قم برای احیای آن است.

سطح آب دریای خزر بی‌صدا اما پیوسته در حال عقب‌نشینی است؛ حتی بدون کاهش محسوس در ورودی رود ولگا، مهم‌ترین منبع تغذیه آن، این نشانه‌ای روشن از بر‌هم‌خوردن تراز طبیعی دریاچه است؛ جایی که گرمایش زمین و تبخیر فزاینده، نظم هزارساله بزرگ‌ترین پهنه آبی محصور در خشکی جهان را به‌هم زده است، این مورد باعث شده است نگرانی‌هایی درخصوص فشار بیشتر بر خزر به‌دنبال انتقال آب وجود داشته باشد.

محسن موسوی خوانساری کارشناس محیط زیست دراین‌باره به تسنیم می‌گوید: حجمی که برای انتقال در نظر گرفته شده است،‌ 100 تا 200 میلیون مترمکعب به‌صورت سالانه است که در مقابل حجم آب 78 هزار میلیارد مترمکعب دریای خزر مانند قطره‌ای از دریاست و عملاً تاثیری بر حجم آب ندارد، لذا نگرانی در این خصوص نیست.

وی ادامه می‌دهد: نگرانی اصلی درخصوص آسیبی است که به محیط زیست منطقه وارد می‌شود، اگرچه قرار است این انتقال از محل خط لوله‌ای که پیش‌تر برای گاز وجود داشته انجام شود اما در هر صورت آسیب آن به طبیعت بیشتر خواهد شد. این آسیب به‌ویژه در محدوده جنگل‌های هیرکانی که ثبت جهانی شده است ممکن است نتیجه تلاش چندساله برای ثبت این اثر را از بین ببرد.

این کارشناس هشدار داد: مورد دیگر مربوط به تأسیسات و خطوط لوله است؛ با توجه به پسروی آب خزر اگر قرار باشد این انتقال آب به‌صورت پایدار انجام شود، قطعاً  با مشکل مواجه خواهیم شد، به‌زبان عامیانه هرچه دریا عقب‌تر برود، لوله‌گذاری باید بیشتر امتداد پیدا کند که این موضوع می‌تواند هزینه‌آفرین شود و تخریب‌های بیشتری به‌دنبال داشته باشد.

انتهای پیام/+