سنجش مزایا و خطرات هورمون درمانی برای علائم یائسگی

به گزارش همشهری آنلاین هورمون‌درمانی جایگزینی برای کاهش علائم آزارنده یائسگی شامل استفاده از هورمون استروژن است، اما برخی از تحقیقات قبلی جایگزینی این هورمون را با افزایش خطر سکته مغزی، لخته شدن خون، زوال عقل و سرطان پستان مرتبط کرده‌اند.

اما کارشناسان اکنون می‌گویند در مورد این خطرات اغراق شده است. برای مثال تحقیقاتی که بیش از حد ۲۰ سال درباره خطرات سرطان پستان با هورمون‌درمانی جایگزین را بیش از حد ارزیابی کرده است، چراکه بر زنان سالمندتر تمرکز داشته‌اند.

طرح ابتکاری سلامت زنان در سال ۲۰۰۲، بزرگترین مطالعه طولانی‌مدت در مورد سلامت زنان در آن زمان، بر زنان سالمندتری متمرکز بود که تا حدود ۱۰ سال پس از یائسگی، درمان جایگزینی هورمون را شروع نکرده بودند.

چنین تحقیقاتی نگرانی‌هایی در مورد ایمنی ایجاد کرد و منجر به سوءتفاهم عمومی طولانی‌مدت در مورد هورمون‌درمانی شد، از آن زمان به دلیل نحوه طراحی آن مشکل‌ساز بوده است. اکنون، متخصصان مراقبت‌های بهداشتی می‌گویند عواملی مانند سن و مقدار تجویز دارو در تعیین خطر این درمان نقش دارند.

مطالعات جدیدتر نشان می‌دهند که زمان درمان اهمیت دارد- توجه به سن زن هنگام شروع هورمون‌درمانی و نیز نحوه تجویز هورمون (موضعی یا خوراکی)، می‌تواند خطرات را به میزان قابل توجهی کاهش دهد.

هورمون درمانی موثرترین درمان برای بسیاری از علائم آزارنده یائسگی است و بیماران باید با پزشکان خود مشورت کنند تا مشخص شود چه چیزی برای آنها مناسب است.

به طور کلی، درمان باید تا حد امکان نزدیک به آخرین دوره قاعدگی بیمار شروع شود و تا حدود ۶۰ سالگی ادامه یابد.

پزشکان با توجه به وضعیت خاص هر بیمار میزان خطر احتمالی هورمون‌درمانی را محاسبه می‌کنند و توصیه‌های لازم را ارائه می‌دهند.

یکی از روش‌ها برای کاهش خطر هورمون‌درمانی تجویز مقدار کم استروژن به اشکال گوناگون طور واژینال است. با این روش مقدارهایی از هورمون‌ به جریان خون وارد می‌شود که اثرات قابل توجهی بر علائمی مانند گرگرفتگی داشته باشد.