چرا بیماری لثه برای بزرگسالان خطرناک‌تر است؟

به گزارش همشهری آنلاین یافته‌های یک پژوهش جدید نشان می‌دهد که بزرگسالان دچار بیماری لثه با احتمال بیشتری ممکن است علائم آسیب مغزی داشته باشند.

این آسیب‌ها به صورت نقاط کوچک روشن در اسکن‌های مغزی به نام هایپراینتنسیتی‌ها یا افزایش تراکم ماده سفید (WMH) نشان داده می‌شوند که با مشکلات حافظه، تعادل و حتی خطر سکته مغزی مرتبط هستند.

ماده سفید بخشی از مغز است که از رشته‌های عصبی تشکیل شده است که مناطق مختلف مغز را به هم متصل می‌کنند و به آنها اجازه می‌دهند که پیام‌ها را به یکدیگر ارسال کنند. هنگامی که ماده سفید آسیب می‌بیند، می‌تواند سرعت ارتباط مناطق متفاوت مغز را کُند کند و منجر به مشکلاتی در تفکر، حافظه و هماهنگی شود.

این افزایش شدید تراکم ماده سفید اغلب با افزایش سن افزایش می‌یابد و نشانه هشدار دهنده آسیب مغزی محسوب می‌شود. پژوهشگران مدت‌هاست می‌دانند که گردش خون ضعیف و التهاب می‌تواند به ماده سفید آسیب برساند، اما این مطالعه جدید نشان می‌دهد که بهداشت دهان و دندان ممکن است نقش مهمی در سلامت مغز داشته باشد – موضوعی که دانشمندان تازه شروع به درک کامل آن کرده‌اند.

پژوهشگران در این بررسی ۱۱۴۳ بزرگسال با میانگین سنی ۷۷ سال را بررسی کردند. هر شرکت‌کننده تحت معاینه‌ دندان قرار گرفت تا سلامت لثه‌اش ارزیابی شود. از کل گروه، ۸۰۰ نفر بیماری لثه داشتند، در حالی که ۳۴۳ نفر نداشتند. شرکت‌کنندگان همچنین اسکن مغزی شدند تا شواهد بیماری عروق کوچک مغزی – آسیب به رگ‌های خونی کوچکی که اکسیژن و مواد مغذی را به مغز می‌رسانند – در آنها وارسی شود.

بیماری لثه به بیماری عروق کوچک مغز می‌انجامد

بیماری عروق کوچک مغزی می‌تواند در تصویربرداری به صورت افزایش تراکم ماده‌ی سفید، خونریزی‌های کوچک مغزی یا سکته‌های مغزی کوچکی به نام «انفارکتوس‌های لاکونار» ظاهر شود که همگی با افزایش سن شایع‌تر می‌شوند و با خطر مشکلات حافظه و مشکلات حرکتی مرتبط هستند.

نتایج قابل توجه بود. افراد مبتلا به بیماری لثه، حجم متوسط بالاتری از این افزایش تراکم یا هایپراینتنسیتی ماده سفید – ۲.۸۳ درصد از کل حجم مغزشان – در مقایسه با ۲.۵۲ درصد در افراد بدون بیماری لثه داشتند.

در حالی که این تفاوت ممکن است اندک به نظر برسد، وقتی پژوهشگران شرکت‌کنندگان را بر اساس میزان آسیب مشاهده شده مغزی گروه‌بندی کردند، این تفاوت معنادار شد. افراد مبتلا به بیماری لثه ۵۶ درصد بیشتر احتمال داشت در گروهی با بالاترین میزان آسیب ماده سفید قرار بگیرند. تقریبا ۲۸ درصداز شرکت‌کنندگان مبتلا به بیماری لثه در این گروه با بالاترین میزان آسیب مغزی قرار داشتند.

جالب اینجاست که پژوهشگران هیچ ارتباطی بین بیماری لثه و سایر انواع تغییرات مغزی که می‌تواند به علت بیماری عروق کوچک رخ دهد، مانند خونریزی‌های کوچک مغزی و سکته‌های مغزی کوچک پیدا نکردند. این یافته نشان می‌دهد که بیماری لثه ممکن است به طور خاص با آسیب در ماده سفید مرتبط باشد، نه همه اشکال آسیب رگ‌های خونی کوچک مغز.

اگرچه این بررسی فقط یک همراهی را نشان می‌دهد – نه یک رابطه علت و معلولی – اما بینش ارزشمندی در مورد چگونگی تأثیر سلامت دهان و دندان بر سلامت مغز ارائه می‌دهد.

البته این بررسی محدودیت‌هایی هم دارد، از جمله اینکه ارزیابی‌های دندانی و هم اسکن‌های مغزی فقط یک بار انجام شده‌اند که ردیابی چگونگی تغییر این شرایط در طول زمان را دشوار می‌کند. با این حال، این یافته‌ها به مجموعه رو به افزایشی از تحقیقات افزوده می‌شود که نشان می‌دهند حفظ سلامت دهان و دندان می‌تواند نقش بزرگ‌تری در محافظت از مغز نسبت به آنچه قبلاً شناخته شده بود، داشته باشد.