ارتباط فیبروم رحمی با بیماری قلبی در زنان

به گزارش ایده روز آنلاین پژوهشگران در ژورنال انجمن قلب آمریکا گزارش دادند که زنانی که به فیبروم رحمی مبتلا هستند، بیش از ۸۰ درصد بیشتر در معرض خطر ابتلا به بیماری قلبی قرار دارند.

جولیا دی‌توستو، پژوهشگر ارشد در این بررسی و دانشجوی دکترای اپیدمیولوژی در دانشگاه پنسیلوانیا، می‌گوید: «یافته‌های ما نشان می‌دهد که فیبروم‌ها ممکن است نشانگر مهمی برای شناسایی زنانی باشند که در معرض خطر بالای بیماری‌های قلبی عروقی هستند و این افزایش خطر تا ۱۰ سال پس از تشخیص ادامه یابد.»

فیبروم‌ها، توده‌هایی غیرسرطانی هستند که در بافت عضلانی رحم ایجاد می‌شوند و به گفته این پژوهشگران درصد قابل‌توجهی از زنان تا ۵۰ سالگی خود ممکن است به آن مبتلا می‌شوند.

فیبروم‌های رحمی می‌توانند بی‌علامت باشند و ممکن است با علائمی مانند پریودهای شدید و درازمدت، خونریزی میان پریودها و درد لگن بروز کنند.

پژوهشگران در این بررسی جدید داده‌های بیش از ۴۵۰،۰۰۰ زن مبتلا به فیبروم را تجزیه و تحلیل کردند و آنها را با ۲.۲ میلیون زن که فیبروم در آنها تشخیص داده نشده بود، مقایسه کردند. داده‌ها بین سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۲۲ جمع‌آوری شده بود.

این پژوهشگران به دنبال پاسخ به این پرسش بودند که آیا زنان مبتلا به فیبروم خطر ابتلا به بیماری قلبی، سکته مغزی یا بیماری شریان محیطی را افزایش می‌دهند یا خیر.

نتایج نشان داد که پس از یک دهه، حدود ۵.۴ درصد از زنان مبتلا به فیبروم، حمله قلبی، سکته مغزی یا سایر موارد اضطراری مرتبط با قلب را تجربه کرده‌اند، در حالی که این رقم برای زنان بدون فیبروم ۳ درصد بوده است.

به طور کلی، به گفته این پژوهشگران زنان مبتلا به فیبروم در طول ۱۰ سال، ۸۱ درصد افزایش خطر ابتلا به بیماری قلبی را داشته‌اند.

زنان زیر ۴۰ سال بیشترین خطر قلبی مرتبط با فیبروم را داشتند. این بررسی نشان داد که آنها در مقایسه با افرادی که فیبروم نداشتند، ۳.۵ برابر بیشتر در معرض ابتلا به بیماری قلبی بودند.

این پژوهشگران می‌گویند رابطه محکمی میان خطر بیماری قلبی و فیبروم رحمی وجود دارد، اما پیش از تغییر در دستورالعمل‌های ارزیابی خطر بیماری‌های قلبی-عروقی، تحقیقات بیشتری برای تأیید این یافته‌ها در سایر جمعیت‌ها مورد نیاز است.

به گفته این پژوهشگران دلایل بالقوه محکمی درباره رابطه فیبروم‌ با سلامت قلب وجود دارد و برخی مطالعات نشان داده‌اند که فیبروم‌ها و بیماری‌های قلبی عروقی مسیرهای زیست‌شناختی مشترکی دارند، از جمله رشد سلول‌های عضلانی صاف، تجمع بیش از حد بافت همبند فیبری، رسوب کلسیم و پاسخ‌های التهابی.